കാമിനിയുടെ വിവാഹ നിശ്ചയനാളില്‍
ഒടുങ്ങിയ കൌമാരപ്രേമത്തിന്
കാണായതിലെല്ലാം കവിത ഒരുക്കി
അതിശയിപ്പിച്ച പ്രകൃതിയ്ക്ക്
രോഗക്കിടക്കയെയും
മരുന്നുകളെയും തനിച്ചാക്കിപ്പോയ
വേണ്ടപ്പെട്ടവര്‍ക്ക്.
നെഞ്ചിലെ വിങ്ങലുകളും ക്രോധവും
വിളിച്ചു പറയാന്‍
നാവുകള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ക്ക്.
പിടിച്ചിടപ്പെട്ട തടവറകളുടെ
അസഹ്യമായ പുഴുക്കങ്ങളില്‍
പ്രതീക്ഷയുടെ മഴ കാത്തിരിയ്ക്കുന്നവര്‍ക്ക് .
കോണ്‍ക്രീറ്റ് കാടുകളില്‍
എറിയപ്പെട്ട് വേരുകള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍ക്ക്.
പിന്നെ കണ്ണീരില്‍ വാക്കുകള്‍ കുതിര്‍ന്ന്
യാത്രയയച്ച ജീവിതസഖിയ്ക്ക്‌,
അവളുടെ കാത്തിരിപ്പിന്
മനസ്സിനെ തിരിച്ചു വലിയ്ക്കുന്ന അവളുടെ സ്നേഹത്തിന്.
nannayittunt
ReplyDeleteനന്ദി
ReplyDelete