ഞാന്‍ സത്യമായും ആശിക്കുന്നുണ്ട്

നിന്നെക്കുറിച്ചെനിക്കെന്തറിയാം ?
ഇനി ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന ഓരോ ദിവസവും 
എണ്ണിവയ്ക്കുമെന്ന് ഊഹിക്കാമെന്നല്ലാതെ...

പിളര്‍ന്നും വളര്‍ന്നും
ചുവപ്പിനെയില്ലാതാക്കുന്ന വെളുത്തകോശങ്ങള്‍ 
നിന്റെ സിരകളില്‍ പെരുകുന്നുണ്ടെന്നല്ലാതെ.

രൂപമില്ലാത്ത മരണത്തിന് 
നിഴലുമുണ്ടാവാനിടയില്ല
അല്ലെങ്കില്‍ നീയതിന്റെ 
നിഴലിലോ, തണലിലോ ആണെന്ന് 
എഴുതിവയ്ക്കാമായിരുന്നു.

മനസ്സില്ലാത്ത മരണത്തിന് 
ദയയുണ്ടാവാനുമിടയില്ല.
കാതില്ലാത്ത മരണത്തിന് 
പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ കേള്‍ക്കാനാവുമോ എന്നുമറിയില്ല.

എങ്കിലും 
കാറ്റ് പിഴുതെറിയാന്‍ നോക്കുന്ന 
തൊടിയിലെ പുത്തന്‍ കിളിക്കൂടിനെ 
വീഴാതെ കാക്കുന്ന പടര്‍പ്പുകളെപ്പോലെ... 

മരത്തില്‍ നിന്നുതിരും മുന്‍പേ 
നീറുകള്‍ കൂടുണ്ടാക്കി രക്ഷിച്ച 
പുളിയിലകളെയെപ്പോലെ ...

താഴിട്ടുപൂട്ടി തീയിലെറിഞ്ഞാലും 
തിരിച്ചു വരുന്ന ജാലവിദ്യക്കാരനെപ്പോലെ ...

നീയിനിയുമുണ്ടാവണമെന്ന് 
ഞാന്‍ സത്യമായും ആശിക്കുന്നുണ്ട് 
പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നുണ്ട്.